در یکی از بزرگترین عملیات‌های نظامی هوایی تاریخ، رژیم صهیونیستی با استفاده از ۳۵۰ جنگنده، مراکز نظامی، تسلیحاتی و تحقیقاتی سوریه را هدف قرار داد. این حملات که طی دو روز انجام شد، به گفته مقامات اسرائیلی، توانست ۷۰ تا ۸۰ درصد قدرت نظامی سوریه را نابود کند.
دلایل حمله اسرائیل به سوریه
رژیم صهیونیستی در این عملیات تلاش کرد تا زیرساخت‌های حیاتی نظامی سوریه را از بین ببرد. پایگاه‌های هوایی، انبارهای تسلیحات شیمیایی، سامانه‌های دفاعی زمین به هوا و مراکز علمی و تحقیقاتی از جمله اهداف اصلی این حملات بودند. اسرائیل با این حملات نه تنها به دنبال تضعیف توان نظامی سوریه بود، بلکه قصد داشت از دستیابی گروه‌های مسلح به تسلیحات سنگین نیز جلوگیری کند.
گستره حملات در مناطق مختلف سوریه
این حملات در چهار منطقه اصلی سوریه متمرکز بود: دمشق و حومه آن، حمص و طرطوس، حلب و حومه آن، و مناطق شرقی سوریه. در دمشق، فرودگاه‌های نظامی و مراکز تحقیقاتی نظیر جمرایا و برزه به شدت آسیب دیدند. در مرکز سوریه، پایگاه‌های هوایی و سامانه‌های راداری هدف قرار گرفتند، و در شمال و شرق، انبارهای تسلیحاتی و فرودگاه‌های نظامی به طور کامل تخریب شدند.
پیامدهای نظامی و سیاسی تجاوز هوایی
این حملات که نقض آشکار قوانین بین‌المللی تلقی می‌شود، خسارات جدی به توان نظامی سوریه وارد کرده است. نابودی بخش بزرگی از تجهیزات مدرن نظامی این کشور، از جمله هواپیماهای جنگی و سامانه‌های دفاعی، سوریه را در موقعیت ضعیفی قرار داده است. با این حال، واکنش جامعه جهانی نسبت به این تجاوز گسترده بسیار محدود بوده و نشان‌دهنده جایگاه متزلزل سوریه در معادلات بین‌المللی است. این حملات نه تنها موازنه نظامی در منطقه را تغییر داده بلکه پیام آشکاری از سوی اسرائیل به رقبای منطقه‌ای آن محسوب می‌شود.
