در میان روایت‌های متناقض و افکار عمومی متلاطم، نام مجاهد کورکور بار دیگر به یکی از نقاط تمرکز اصلی افکار عمومی در ایران بدل شده است. خبر اجرای حکم اعدام او در سکوتی پرهیاهو، بار دیگر بحث عدالت و حقیقت را به چالش کشیده است.
بازداشت، محاکمه و اجرای حکم؛ روایت رسمی درباره مجاهد کورکور
بر اساس گزارش رسانه‌های وابسته به نهادهای حکومتی ایران، مجاهد کورکور، معترض اهل ایذه و یکی از بازداشت‌شدگان اعتراضات سراسری سال 1401، در سحرگاه دوشنبه 21 خرداد 1404، با حکم شعبه اول دادگاه انقلاب اهواز به اتهام «محاربه و افساد فی‌الارض» اعدام شد.
خبرگزاری میزان، وابسته به قوه قضائیه، اعلام کرد که کورکور به دلیل آن‌چه «نقش‌آفرینی در تیراندازی روز 25 آبان 1401 در ایذه» عنوان شد، مجرم شناخته شده است. در آن حادثه، هفت نفر از جمله کودکی 9 ساله به نام کیان پیرفلک جان باختند.
به گفته قوه قضائیه، مجاهد کورکور با «کشیدن سلاح، اخلال در نظم عمومی، تشکیل گروه باغی و ارتکاب جنایت از طریق تیراندازی»، در این رویداد نقش داشته است. با این حال، هنوز اطلاعات دقیقی درباره نحوه بازجویی، شواهد ارائه‌شده در دادگاه و چگونگی اثبات اتهامات علیه او منتشر نشده است. همچنین، محل دقیق اجرای حکم و جزئیات روند دادرسی همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
روایت‌های متضاد؛ خانواده پیرفلک چه گفتند؟
روایت خانواده پیرفلک از حادثه 25 آبان، تضادی آشکار با بیانیه‌های رسمی دارد. زینب مولایی، مادر کیان پیرفلک، در مراسم خاکسپاری فرزندش تأکید کرده بود که خودرو آن‌ها توسط مأموران امنیتی به رگبار بسته شده است. این سخنان، به‌ویژه در فضای مجازی، بازتاب گسترده‌ای پیدا کرد.
در ادامه، مولایی با انتشار تصویری از خود در کنار مادر مجاهد کورکور، همدردی و حمایت خود را از این خانواده ابراز کرد. او، همراه با دیگر اعضای خانواده پیرفلک، به صراحت اشاره کرده‌اند که هیچ‌گونه نشانه‌ای از حضور کورکور در صحنه حادثه وجود نداشته است.
سجاد پیرفلک، عموی کیان، نیز با انتشار ویدیوهایی در شبکه‌های اجتماعی، ضمن متهم کردن نیروهای امنیتی به قتل کودک 10 ساله، گفته است که حادثه در حضور والدین کیان رخ داده و مأموران ضابط قضایی عامل این تیراندازی بوده‌اند. او همچنین از وجود دوربین‌های متعدد مداربسته در محل حادثه خبر داده و خواستار انتشار عمومی فیلم‌ها برای روشن‌شدن حقیقت شده است.
مجاهد کورکور؛ از بازداشت تا اعدام
مجاهد کورکور در تاریخ 29 آذر 1401، در جریان یورش نیروهای امنیتی به روستای پرسوراخ از توابع ایذه بازداشت شد. گفته می‌شود که این بازداشت بدون حکم قضایی و همراه با خشونت انجام شده است. گزارش‌های محلی حاکی از آن است که در زمان بازداشت، اعضای خانواده او نیز تهدید شده‌اند.
در فروردین 1402، دادگاه انقلاب اهواز حکم اعدام او را صادر کرد؛ حکمی که در دی‌ماه همان سال به تأیید دیوان عالی کشور رسید و سپس برای اجرا به دادگاه ایذه ابلاغ شد. طی ماه‌های بعد، خانواده کورکور تلاش‌هایی برای توقف حکم و بررسی مجدد پرونده انجام دادند، اما این تلاش‌ها بی‌نتیجه ماند.
در هفته‌های منتهی به اجرای حکم، گزارش‌هایی درباره احضار خانواده برای آخرین ملاقات منتشر شد و برخی منابع از آماده‌سازی مقدمات اجرای حکم در سکوت خبری خبر دادند. نهایتاً، در ساعات اولیه روز 21 خرداد، خبر اعدام مجاهد کورکور منتشر شد و بلافاصله واکنش‌های گسترده‌ای را در داخل و خارج از کشور برانگیخت.
واکنش‌ها به اعدام مجاهد کورکور
اعدام مجاهد کورکور واکنش‌های شدیدی از سوی نهادهای حقوق بشری، شخصیت‌های سیاسی، کنشگران مدنی و کاربران شبکه‌های اجتماعی به همراه داشت. سازمان عفو بین‌الملل، پیش از اجرای حکم، بارها خواستار توقف آن شده بود و این اقدام را نمونه‌ای از نقض جدی حقوق بشر دانست.
همچنین، ده‌ها سازمان حقوق بشری دیگر با صدور بیانیه‌هایی، اجرای این حکم را بخشی از روند سرکوب گسترده معترضان خیزش 1401 ارزیابی کردند. برخی چهره‌های شناخته‌شده در عرصه فرهنگ، دانشگاه و روزنامه‌نگاری نیز در نوشته‌ها و پست‌های خود این اعدام را به عنوان قتل حکومتی محکوم کردند.
با اعدام مجاهد کورکور، شمار اعدام‌شدگان معترض در جریان خیزش 1401 به 11 نفر رسید. از جمله دیگر افراد اعدام‌شده می‌توان به محمدمهدی کرمی، مجیدرضا رهنورد، محسن شکاری و محمد قبادلو اشاره کرد؛ اسامی‌ای که هرکدام، بخشی از روایت پرچالش ایران معاصر را بازتاب می‌دهند.
