31 سال از قتل‌عام وحشیانه‌ای که شهرک‌نشین صهیونیست «باروخ گلدشتاین» در حرم ابراهیمی مرتکب شد، می‌گذرد. این حمله تروریستی که در حرم ابراهیمی به وقوع پیوست و به شهادت 29 نمازگزار فلسطینی و زخمی شدن 155 نفر دیگر منجر شد، یکی از تلخ‌ترین فجایع تاریخ فلسطین است. با این حال، رژیم صهیونیستی نه‌تنها از این جنایت درس نگرفت، بلکه سیاست‌های اشغالگرانه و یهودی‌سازی خود را در این مکان مقدس اسلامی تشدید کرد.
جزئیات قتل‌عام؛ شبی خونین در ماه رمضان
در 25 فوریه 1994، مصادف با 15 ماه مبارک رمضان، هنگامی که نمازگزاران فلسطینی در حال اقامه نماز صبح بودند، «باروخ گلدشتاین»، شهرک‌نشین افراطی و پزشک ارتش صهیونیستی، با سلاح اتوماتیک وارد شبستان حرم ابراهیمی شد و به‌سوی نمازگزاران آتش گشود. این حمله که از سوی نیروهای اشغالگر حمایت و تسهیل شده بود، تنها چند دقیقه به طول انجامید اما تعداد زیادی از روزه‌داران فلسطینی را به خاک و خون کشید.
شاهدان عینی از آن شب وحشتناک روایت می‌کنند که چگونه پیکرهای بی‌جان بر روی زمین افتاده بودند، در حالی که نیروهای صهیونیستی به‌جای کمک به زخمی‌ها، به‌سمت کسانی که برای نجات مجروحان آمده بودند، شلیک می‌کردند. شدت حمله به حدی بود که برخی از قربانیان بر اثر ازدحام و فشار جمعیت هنگام فرار، جان خود را از دست دادند.
پس از این حمله، مردم فلسطین در شهر الخلیل تظاهرات گسترده‌ای برپا کردند که با سرکوب شدید نظامیان اشغالگر مواجه شد و در جریان این اعتراضات نیز ده‌ها فلسطینی به شهادت رسیدند.
تلاش صهیونیست‌ها برای تحمیل اشغالگری
قتل‌عام حرم ابراهیمی نقطه آغاز پروژه‌ای گسترده‌تر برای یهودی‌سازی این مکان مقدس بود. پس از این جنایت، رژیم صهیونیستی برای هشت ماه حرم را تعطیل کرد و پس از بازگشایی، حدود 63 درصد از آن را به اشغال درآورد و به مکانی تحت تسلط شهرک‌نشینان صهیونیست تبدیل کرد.
صهیونیست‌ها از آن زمان تاکنون اقدامات زیادی برای تحمیل کنترل خود بر حرم ابراهیمی انجام داده‌اند. نصب دوربین‌های نظارتی، ایجاد ایست‌های بازرسی متعدد، و محدودیت‌های شدید برای ورود فلسطینیان بخشی از سیاست‌هایی است که به‌تدریج فضای این مکان را برای مسلمانان تنگ‌تر کرده است.
در سال‌های اخیر، مقامات اشغالگر طرح‌هایی برای تغییر ساختار این مکان مقدس اجرا کرده‌اند که یکی از آنها نصب آسانسور برقی در سال 2021 بود. هدف این طرح، تسهیل ورود شهرک‌نشینان به حرم و کاهش حضور نمازگزاران مسلمان است. این اقدامات نشان می‌دهد که قتل‌عام سال 1994 نه‌تنها پایان نیافت، بلکه به سیاستی دائمی برای اشغال این مکان تبدیل شده است.
قتل‌عام و تبعات آن؛ محدودیت‌های گسترده برای فلسطینیان
قتل‌عام حرم ابراهیمی تنها یک واقعه خونین نبود، بلکه زمینه را برای موجی از محدودیت‌های جدید علیه فلسطینیان فراهم کرد. پس از آن، رژیم صهیونیستی کنترل شدیدتری بر ورودی‌های حرم اعمال کرد و بخش زیادی از آن را از دسترس مسلمانان خارج ساخت.
امروز، فلسطینیان برای ورود به این مکان مقدس باید از ایست‌های بازرسی متعدد عبور کنند و تحت بازرسی‌های شدید قرار بگیرند. گاهی اوقات، نظامیان اشغالگر حتی از ورود افراد سالخورده و کودکان جلوگیری می‌کنند و در برخی موارد، نمازگزاران را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند.
علاوه بر این، محدودیت‌های زمانی نیز بر اقامه نماز در حرم ابراهیمی تحمیل شده است. برخی روزها، مقامات اشغالگر به بهانه‌های واهی، مسلمانان را از ورود به حرم منع می‌کنند و آن را به‌طور کامل در اختیار شهرک‌نشینان صهیونیست قرار می‌دهند.
مقاومت فلسطینیان؛ حفظ هویت اسلامی حرم ابراهیمی
با وجود همه فشارها، مردم فلسطین همچنان برای حفظ هویت اسلامی حرم ابراهیمی تلاش می‌کنند. نمازگزاران فلسطینی، باوجود خطرات جانی و محدودیت‌های امنیتی، حضور خود را در این مکان مقدس حفظ کرده‌اند و با برپایی نمازهای جمعی، به مقابله با سیاست‌های اشغالگران ادامه می‌دهند.
رهبران دینی و بزرگان شهر الخلیل بارها تأکید کرده‌اند که این مکان، بخشی از هویت اسلامی فلسطین است و هیچ توطئه‌ای نمی‌تواند این حقیقت را تغییر دهد. شیخ «معتز ابوسنینه»، یکی از متولیان حرم، می‌گوید: «رژیم اشغالگر تلاش می‌کند که سناریوی مسجدالاقصی را در اینجا نیز اجرا کند، اما مردم فلسطین این اجازه را نخواهند داد.»
با آغاز جنگ غزه در اکتبر 2023، فشارها بر حرم ابراهیمی افزایش یافته و نیروهای اشغالگر همه ورودی‌های آن را مسدود کرده‌اند. این اقدامات بخشی از سیاست کلی رژیم صهیونیستی برای محدودسازی دسترسی مسلمانان به اماکن مقدس است، اما همان‌گونه که فلسطینیان در طول دهه‌ها نشان داده‌اند، تسلیم در برابر اشغالگری گزینه‌ای نیست که مورد قبول آنان باشد.
